ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ «Πέντε λεπτά συνέχεια χειροκροτούσε ο κόσμος τους ηθοποιούς που συμμετέσχον στον Αγαμέμνονα. Όταν τα χειροκροτήματα παρετάθησαν, όλοι σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους και συνέ- χιζαν να χειροκροτούν τους ηθοποιούς ιστάμενοι» (21.11.1971, εφ. Ο Αγών). Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου είναι γεγονός. 2 Τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας του ο ΘΟΚ συνεχίζει την αναμέ- τρησή του με το αρχαίο δράμα, παρουσιάζοντας τον Αίαντα του Σοφοκλή και συμμετέχοντας με αυτόν στις «Καλλιτεχνικές Εκδηλώσεις Σαλαμίνος 1973», που διοργανώνονταν για πρώτη — και τελευταία, όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα — χρονιά. Και η δεύτε ρη παραγωγή αρχαίου δράματος του ΘΟΚ ακολουθεί την ακαδημαϊκή φόρμα της πρώτης παράστασης, αλλά και τον πο- λυσήμαντο συμβολικό της χαρακτήρα: στη Σαλαμίνα, την πόλη που σύμφωνα με την παράδοση ίδρυσε ο Τεύκρος, αναβιώνει ο μύθος των Τευκριδών και του Τελαμώνιου Αίαντα, αδερφού του Τεύκρου. Ο σκηνοθέτης Σωκράτης Καραντινός3 συνεργάζεται με τους ίδιους δημιουργικούς συντελεστές της παράστασής του με την Αττική Σκηνή (1958), χρησιμοποιώντας, όμως, Κύπριους ηθοποιούς. Η σκηνοθεσία, λιτή, αυστηρή και με προσήλωση στον ποιητικό λόγο, ακολουθεί την κλασικιστική προσέγγιση που χαρακτηρίζει τις σκηνοθετικές αναγνώσεις του Καραντινού, ενός σπουδαίου και αφοσιωμένου δασκάλου του αρχαίου δράματος. Χαρακτηριστική είναι η χρήση των κοθόρνων, της μάσκας, του έντονου μακιγιάζ και της περούκας. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛH 1976: Ειρήνη Το πρώτο έργο αρχαίου δράματος που παρουσιάζει ο ΘΟΚ μετά την τουρκική εισβολή του 1974 — και την αναγκαία ματαίωση της αριστοφανικής κωμωδίας που θα ανέβαινε εκείνο το καλοκαίρι — είναι η Ειρήνη του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Καυκαρίδη,4 μετάφραση-ελεύθερη απόδοση Θεοδό - ση Πιερίδη και μουσική Στέλιου Αργύ ρη. Το λαϊκό και το αγροτικό στοιχείο της κωμωδίας αποτυπώνεται μέσα από στοιχεία της κυπριακής λαϊκής παράδοσης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ανα- λαμβάνει ο νέος σκηνογράφος Κώστας Καυκαρίδης και τη χορογραφία η Τατιάνα Βαρούτη. 1978: Ικέτιδες Η επόμενη παράσταση αρχαίου δράματος ανεβαίνει τέσσερα μόλις χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, με τον Νίκο Χαραλάμπους5 στο σκηνοθετικό πηδάλιο. Οι άταφοι νεκροί του Άργους παραπέμπουν αβίαστα στους άταφους νεκρούς της Κύπρου του 1974, και συγκεκριμένα στους 1.619 τότε αγνοουμέ- νους της Εισβολής, αντικατοπτρίζοντας με τον πιο αποτελεσμα- τικό, ευαίσθητο και καλλιτεχνικά ποιοτικό τρόπο τις ικέτιδες μάνες της Κύπρου. Ο συγκλονισμός και η συγκίνηση που δημι- ουργούνται μέσω της έμμεσης ταύτισης των γυναικών του Χορού με τις Κύπριες γυναίκες επιτείνονται μέσω της κατασκευής των κοστουμιών και των σκηνικών αντικειμένων από γυναίκες του προσφυγικού συνοικισμού Τσιακκιλερής. Τα σκηνικά και τα κο2. ΣτΕ: Για την πρώτη παράσταση του ΘΟΚ βλ. περισσότερα στο κεφάλαιο 2.1. 3. ΣτΕ: Για τον Σωκράτη Καραντινό βλ. περισσότερα στο κεφάλαιο 3.11. 4. ΣτΕ: Η μεγάλη προσφορά του Βλαδίμηρου Καυκαρίδη στον ΘΟΚ συνοψί- ζεται στο κεφάλαιο 3.13. 5. ΣτΕ: Για τον Νίκο Χαραλάμπους και την καταλυτική παρουσία του στον ΘΟΚ βλ. το κεφάλαιο 3.42.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==